هرگاه یک زوج با وجود تلاش برای حاملگی با داشتن مقاربت کافی در عرض یکسال حامله نشوند به آنها زوج نابارور میگویند.
شانس حاملگی به عنوان متعدد از جمله سن زن، سالم بودن مرد، دفعات مقاربت و زمان آن بستگی دارد. برخی از دلایل ناباروری که باعث میشود روش درمان IVF در دستور کار قرار گیرد شامل :
– وجود مشکل در لوله رحم زن
– آندومتریوز
– وجود مشکل با علل ناشناخته
– وجود مشکل در اسپرم مرد
– عواملی مثل سیگار و الکل، مواد مخدر و حرارت معمولا با کاهش تعداد اسپرم در مردان و اختلال تخمک گذاری در زنان همراه است.
IVF به معنای لقاح تخمک زن و اسپرم مرد در آزمایشگاه و سپس انتقال تخم لقاح یافته از طریق دهانه رحم به داخل حفره رحم میباشد. درصد این روش ۴۰- ۳۰ % میباشد.
پس از تکمیل پرونده که شامل آزمایشات هورمونی و عکس رحم و آزمایش اسپرموگرام می باشد. به ترتیب زیر اقدام می شود: سونوگرافی واژثینال در روز دوم یا سوم عادت ماهانه انجام میشود. در صورت مناسب بودن رحم و تخمدان در ماه اول به خانم قرص جلوگیری معمولی داده می شود تا سیکل قاعدگی منظم شود، پس از ۲۱ روز مصرف قرص در ماه بعد درمانهای خاص IVF شروع میشود.
در طول مدت درمان داروهای مختلفی اعم از خوراکی و تزریقی تجویز میشود که رعایت مقدار و زمان مصرف صحیح آنها الزامی است.
علاوه بر آن در این روش نیز برای بررسی رسیدگی تخمک از سنوگرافی و آزمایشهای خونی استفاده میشود. هر گونه تاخیر در مراجعه به سنوگرافی در تاریخ های مقرر میتواند ثمر بخش بودن درمان را به طور کامل از بین ببرد ، به همین دلیل پیشنهاد میشود که در صورت تقارن تاریخ سنوگرافی یا آزمایشها با یک روز تعطیل ، روز قبل از تعطیلی مراجعه شود.
توجه به نکات زیر ضروری است: